Kinderen, je krijgt er zoveel voor terug
Kinderen, je krijgt er zoveel voor terug
Over ouderschap, groei en de spiegel die kinderen je voorhouden
Er is nooit een perfect moment om ouder te worden. Dat hoor je iedereen zeggen en het klopt.
Er is geen perfecte timing, geen perfecte ouder en zeker geen handleiding. Ouderschap is, zoals ik het vaak noem, learning on the job.
Je kunt het niet voorbereiden, niet afdwingen, niet even leren in een cursus.
Als het je gegund is, dan leer je onderweg. En juist dat maakt het zo bijzonder.
De spiegel van het ouderschap
Mensen zeggen vaak: “Ja, het is zwaar, maar je krijgt er zóveel voor terug.”
Dat klopt. Je krijgt onvoorwaardelijke liefde, knuffels, verwondering, kleine momenten van puur geluk. Maar voor mij is het meest waardevolle geschenk van het ouderschap niet alleen die liefde. Het is de spiegel die mijn kinderen mij voorhouden.
En die spiegel... is niet altijd leuk. Soms is hij pijnlijk, verdrietig of confronterend. Maar juist dáárin zit de groei.
Mijn dochter heeft AD(H)D en is enorm gevoelig. Ze voelt haarfijn aan wat er speelt, ook als ik denk dat ik iets goed verborgen houd. Daardoor houdt ze me regelmatig een extra scherpe spiegel voor. Ze prikt dwars door lagen heen waarvan ik niet eens wist dat ze er waren.
Wanneer ik merk dat ik heftig op haar reageer, stel ik mezelf de vraag:
Waarom raakt dit me zo? Wat zegt dit over mij, niet over haar?
Die momenten van bewustwording zijn zó waardevol. Ze helpen me als mens én als ouder groeien.
Samen groeien met je kind
Ouderschap heeft me geleerd dat kinderen onze grootste leraren kunnen zijn. Als we bereid zijn om écht te luisteren. Niet vanuit hiërarchie, maar vanuit gelijkwaardigheid. Ik krijg soms het verwijt van, niet nader te noemen, mensen van een andere generatie: “Er wordt tegenwoordig te veel met kinderen gepraat. Je behandelt haar als een gelijke.” En ja, dat klopt deels. Ik ben haar moeder, dus mijn rol ís anders. Maar zijn we als mens gelijkwaardig? Absoluut.
Ik heb misschien meer levenservaring, maar mijn dochter van zes laat me soms dingen zien die sommige volwassenen nog niet begrijpen. Haar wijsheid, haar intuïtie, haar puurheid, dat zijn kwaliteiten die ik alleen maar kan bewonderen.
Verschillende rollen, gelijke waarde
Ik vergelijk het weleens met mijn werk. Mijn directeur is niet méér waard dan ik. Hij heeft alleen een andere rol, met andere verantwoordelijkheden. Zo zie ik het ook binnen ons gezin. Ik ben niet “meer” dan mijn kinderen. Mijn rol is anders; ik begeleid, bescherm en neem beslissingen. Maar als mens, als ziel, zijn we gelijkwaardig.
Dat besef heeft me veel rust gebracht. Want er was een tijd dat ik dacht: ik hoor het allemaal te weten. Ik was immers de ouder, de wijze. Maar toen ik dat idee — dat stukje ego — durfde los te laten, ging er een wereld open. Want ja, ik mag leren van een meisje van zes. En van een jongetje van drie. Zij leren mij misschien nog wel meer dan ik hen.
De echte waarde van ouderschap
Ouderschap is geen eenrichtingsverkeer. Het is een samenwerking, een levend systeem. Wanneer één onderdeel verandert, beweegt het hele systeem mee.
Als we als ouders bereid zijn om samen met onze kinderen te groeien, wordt het gezin sterker, hechter en bewuster.
Daar zit voor mij de échte waarde van ouderschap. En precies daarom wil ik kinder- en gezinscoach worden: omdat ik geloof dat er in elk kind een enorme bron van pure wijsheid schuilt.
Wanneer we echt durven te kijken, leren we niet alleen onze kinderen beter begrijpen, maar ook onszelf.
Dus wat krijgen we nou echt terug van kinderen?
Altijd onvoorwaardelijke liefde.
Soms een knuffel of een lach.
Maar vaak… is het precies die spiegel die je nodig had. 💛
Een blog over ADHD / ADD
